[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
hmm die rechte heb ik haar blijkbaar te goed geleerd.

Ik keek hem ook aan.
"geeft u nog antwoord of niet?"

Ik hield me nog rustig maar ik kon hem wel villen.
Hij gin overeind zitten en zuchtte.

Olivia Elaine Newton

Nog even blijft hij stil '' geef nou toch verdomme uitleg ! '' roep ik dan boos.
Hij duikt wat in elkaar.
Hij gaat even goed zitten en zucht nogmaals .. hij begint met de uitleg over Merel.

Merel :

"Merel ik heb je nooit gemogen , je bent een slechte voorbeeld voor Olivia en toen jullie al klein waren verbood ik Olivia om met je om te gaan , Je denkt toch niet dat ik iemand kon mogen van boeren afkomst , je stinkt naar paard , Je ben altijd onbeleefd , je doet dingen tegen de regels."

Hij keek even de kant op van Ivon.
"dat jij met iemand gaat trouwen waar een ander man aan heeft gezeten."

Ik kek geschokt naar hem.
Hoe wist die dat.

Ivon werd woedend hij werd tegen gehouden door Edward.
"dat u dat over haar durft te zeggen , zij is wel de gene die jou dochter de dingen van het leven heeft geleerd."

Er spookte mij maar 1 ding door mijn hoofd hoe die dat wist ?
hij zal toch niet ..

Olivia Elaine Newton

Mijn vader staat langzaam op, ik word zo boos om wat ik hoorde.
'' Vuile hufter ! Ik haat je ! '' roep ik dan, ik sla nogmaals met mijn vuist.
Hij struikelt weer bijna maar hij blijft nog net staan.
'' Laat haar maar even '' hoor ik Merel dan zeggen.
Ik grijp hem vast en duw hem volop tegen een muur op.
'' Waarom heb je dat gedaan ! Merel heeft me enig leven gegeven, als ik haar niet had ontmoet dan had ik nu als een levenloos iemand op mijn kamer gezeten ! '' roep ik dan uit terwijl ik hem nog een keer sla.
Mijn vader grijpt mijn pols vast '' jij vuile hoer, ik wou dat ik je had kunnen verkopen ! Je bent nooit iets waard geweest voor ons ! Nooit ! '' zegt hij dan.
Ik word zo boos, maar ook word ik zo intens verdrietig.
Nog een maal bal ik mijn vuist samen, ik raak mijn vader zo hard dat hij bewusteloos op de grond valt.
Ik ga naast hem op de grond zitten en grijp hem vast, ik begin te huilen '' ik haat je '' zeg ik dan snikkend.
Ik sla hem nog eenmaal met de vlakke hand, Edward en Ivon tillen me weg bij mijn vader.
'' Bewaking ! '' hoor ik Edward roepen.
Gelijk komen er mensen aangerend, ze kijken Edward aan zodra ze mijn vader zien maar nemen hem dan mee.
'' Het spijt me zo merel .. het spijt me zo .. '' zeg ik dan huilend.
Edward en Ivon laten me los '' Edward, Ivon .. het spijt me zo erg .. '' zeg ik dan.
Ze laten me los.
Ik loop .. of eerder ren weg, ik ga het bos in.
Ergens klim ik weer in een boom.
De zon schijnt op mijn betraande gezicht.
Waarom moest ik zulke ouders hebben ? Waarom moest ik iedereen om me heen pijn doen ? denk ik dan bij mezelf.

Merel:

Ik huilde ook.
arme Olivia .

Ivon sloeg zijn armen om me heen.
"gaat het ?"

Ik schudde mijn hoofd.
"Wat als hij me al ziet als een .... ik durfde het woord niet eens uit te spreken , En hoe wist die dat? En wat als meerdere het weten."

Ivon probeerde me te troosten.
Edward stond daar maar . hij wist volgens mij even niet wat die moest doen.

Hij keek naar zijn vuist die rood was.
Hij staarde naar de plek waar Olivia's vader lag.
Ik zag een traan over zijn wang gaan.

Ik liep naar hem toe.
Hij barsten in tranen uit zo erg dat die op de grond op zijn knieën viel.
Ik ving hem op.

Ivon keek naar me hoe ik zijn broer opving.
Ivon gebaarde dat die Olivia ging zoeken ik knikte.

Olivia Elaine Newton

Waarom hadden ze nooit van me gehouden, wat had ik verkeerd gedaan ? Edward .. Merel .. Ivon .. wat had ik ze aangedaan .. denk ik dan.
Ik probeer mijn tranen wat af te vegen maar natuurlijk lukt het niet.
'' Olivia ?! '' hoor ik ergens in de verte, het is Ivon.
Ik kan hem zien vanuit de boom.

Merel :
Edward was al een stuk rustiger.
En hij bedankte me.

"Geen dank."
Hij snikte nog iets.
"Ik ben gewoon zo bang om haar kwijt te raken."

Ik ging naast hem zitten op het gras.
"Zij jou ook."

Hij keek me opeens met een iets rare blik aan.
"Echt!?" Ik knikte.
Hij gaf me een kus op mijn wang.
"Merel je bent een top vrouw als je dat nog niet wist."

Ik bloosde ."Natuurlijk wist ik dat." maakte ik hem aan het lachen.
"Kom op ga achter haar aan , en zeg dat je van haar hou , ze heeft je nodig."

Hij knikte en stond op.
veegde zijn tranen af en rende de kant op war Ivon heen was gegaan.

Opeens zag ik die buizerd weer.
wat moest die buizerd.

Hij was heel dichtbij.
Ik bekeek hem goed wat was die mooi.
Felle ogen en grote klauwen.

Hij vloog opeens weer weg weer de zelfde richting op.
Ik keek hem weer na.
Ik liet me achterover vallen in het gras.
Ik zuchtte even diep en keek naar de donkere lucht die op kwam zetten.

Olivia Elaine Newton

Ivon had me al in de gaten gekregen '' Olivia kan je alsjeblieft naar beneden komen ? '' zegt hij dan bezorgd.
Nog steeds zit ik huilend in de boom '' wil je wel zo iemand als mij weer daar beneden hebben ? Het spijt me zo erg .. '' snik ik dan.
In de verte zie ik Edward rennen.
'' Kom op Olivia, je bent echt niet zo verschrikkelijk als je vader .. je vader is gewoon .. hij is je niet waard. Kom nou naar beneden ik ben als de dood dat je weer valt '' zegt hij dan.
Voorzichtig kijk ik om me heen naar de plek waar ik naar omhoog was gekomen, ik probeer naar beneden te klimmen.
Er breekt een tak af, ik grijp me vast aan een andere tak.
Uiteindelijk sta ik op de grond op dat moment komt Edward aangerend.

Merel :

Opeens zag ik die buizerd weer.
Hij zat nu pal voor me.
Wat was die mooi.
Het leek net alsof die me wat wou laten zien.

Ik stond op.
De vogel vloog weer omhoog.
Ik volgde de vogel.
Hij ging het bos in.
Ik twijfelde heel even of ik wel door zou gaan maar mijn nieuwsgierigheid won het van me angst.
Ik volgde een poosje de vogel.
Hij ging steeds elke keer als ik hem niet meer bij kon houden zitten.

Ik zuchtte we waren al ver van het paleis af.
Straks maakte Ivon zich zorgen om me.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk hem wat verschrikt aan, hij ademt diep in en uit van het rennen.
Ook Ivon kijkt hem wat verschrikt aan '' gaat het weer een beetje ? '' hoor ik hem zacht zeggen.
Edward knikt en kijkt mij dan aan.
'' Olivia Elaine Newton ... ik wil zeggen dat ik van je houd ! Ik houd zoveel van je .. ga alsjeblieft niet bij me weg ... alsjeblieft ?! '' zegt hij dan.

Merel :

Maar die vogel had nou eenmaal mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd en nu wou ik het weten ook.

Ik volgde hem maar opeens struikelde ik hard over een stronk heen.
Mijn been lag open en bloede hevig.
Ik probeerde het met mijn handen een beetje verzorgen.


Opeens voelde ik een hand op mijn schouder.
Ik keek om en zag een man staan.
Ik schreeuwde het uit .
"Blijf van me af."zei ik angstig.
"Rustig maar ik wil je alleen maar helpen."

Ik vertrouwde hem niet.
Opeens kwam die roofvogel weer.
"Hey Barney ben je daar weer."

Ik keek hem aan.
"is dat u vogel ?"

Hij knikte.
"Die vogel komt al een tijdje bij me langs."

Hij lachte "Barney ik had je gezegd geen knappe vrouwen mee nemen en toch doe je het."

Ik bloosde.
"Jij komt niet van hier zo te zien."
Ik knikte.
"Ik kom uit het paleis van mijn verloofde."

Hij keek me aan.
"Verloofde jammer je bent erg knap."

Ik bloosde weer.
Hij verbond mijn been.
"Dus jij volgde Barney ."
Ik knikte.

"Dus je houd van vogels."
Ook dit keer knikte ik.
"Heb je ook een naam knappe blonde vrouw."

Ik lachte.
"Ik heet Merel."
"Aha een mooie naam bij een mooie vrouw."
"Wat is jou naam ?"

Hij zweeg.
"Niet belangrijk." glimlachte die.
"Mijn hut is hier dichtbij."

Ik knikte.
Hij hielp me overeind en we liepen samen nar zijn hut.
"Hoe kan ik je eigenlijk vertrouwen mysterieuze man?"

Hij lachte "je moet wel want het gaat straks regenen en je komt niet ver met die been."

Daar heeft die gelijk in.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Edward aan en snik wat " Edward ik ben je gewoon niet waard .. Na alles wat mijn ouders gedaan hebben en nog willen doen. Straks brand mijn vader de huizen plat van Merel en haar familie .. Ik houd heel veel van je en wil je niet kwijt, maar .. Je hebt niets aan mij .. Je kan een veel beter iemand krijgen " zeg ik dan huilend.
" Olivia ik wil niemand anders dan jou, ik houd zo zielsveel van je .. Als je weg zou gaan zou je mijn hart en mijn ziel uit mijn lichaam rukken ... En dan zal ik net als voorheen worden " zegt Edward .. Het laatste zegt hij zacht.
Er komen nog meer tranen in mijn ogen " Edward ik wil je niet zo'n pijn doen maar ik wil ook niet al die huizen laten verbranden .. Ik heb geen keus " zeg ik dan.
Edward begint ook tranen te krijgen " Olivia .. Zolang wij zeggen dat je vader het niet mag kan hij het niet .. Hij staat onder ons. Blijf alsjeblieft bij me en trouw met me, Olivia Elaine Newton .. Je hebtmijn hart en mijn geest veroverd .. Ik kan niets anders meer dan aan jou denken. Ik zou niet meer zonder je kunnen .. Blijf alstublieft het lichtpunt in mijn leven " zegt Edward dan.
Ik ren naar Edward toe en val in zijn armen " ik houd ook van jou .. Ik wil je niet kwijt " fluister ik dan.
Edward veegt mijn tranen weg.
" Edward, mag ik je alleen een wijze raad geven ? Maak haar nooit zo boos .. Jeetje Olivia ik wist niet dat vrouwen zo sterk konden zijn " zegt Ivon dan.
Ik moet lachen " waar is Merel ... Ik moet wat met haar goedpraten ... " zeg ik dan.
" ze is bij het paleis " zegt Edward dan.

Na een tijdje wandellen komen we bij het paleis aan, nergens is Merel meer te vinden.
Het begint te regenen.
Ik maak me zorgen '' waar zou ze toch zijn ? '' zeg ik dan wat zenuwachtig.

Merel :

WE waren bij zijn hut in het bos aangekomen.
De Buizerd vloog naar binnen.
Het begon opeens heel hard te regenen.
"Je had gelijk kwa regen ." zei ik zacht.

Hij lachte.
"Tuurlijk heb ik gelijk."
De hut zag er eigenlijk best leuk en knus uit.

Hij ging zitten en zette een pan met water op.
"Wilt u thee ?"

Ik knikte. "Lekker."
Mijn been vulde erg pijnlijk aan.
Toen ik keek zag ik dat het ook en beetje blauw was geworden.

Ik zuchtte en keek goed om me heen.
"Je woont hier wel mooi"

Hij ging naast me zitten.
"Dankje."
Ik zuchtte."Ik moet zo snel mogelijk terug na het paleis."zei ik snel.
"Ik laat mijn vriend de buizerd wel vliegen met een briefje als de regen afgelopen is."

IK knikte dankbaar.
Hj keek nogmaals naar mijn been.
"Dat ziet er niet best uit."
Hij stond op en pakte een potje met een kruidenmengsel erin en veegde het op de wond en blauwe plek.
Het voelde erg koel aan.
Hij verbond het opnieuw.
Het voelde al een stuk beter.

Maar wie was die jongen en waarom was die zo vriendelijk om me te helpen .
De regen stopte maar niet.

Wat zal Ivon en Olivia onbezorgd zijn.

Olivia Elaine Newton

Ik loop bezorgd heen en weer " straks is ze weg gegaan wegens mij en wat me vader zei " zeg ik dan.
" Edward .. Kan ik een paard lenen ? " zeg ik dan.
Hij kijkt me even raar aan en knikt dan, we gaan naar de stal, hij wijst me een prachtig paard aan.
" Moet ik hem voor je opzadelen ? " zegt hij dan.
Ik schud mijn hoofd " ik reed vaak zonder zadel " zeg ik dan.

Evenlater sta ik buiten met het paard in de regen " weet je zeker dat je gaat in die regen ? " zegt hij dan.
Ik knik en spoor het paard aan, ik rijd richting het bos.

Merel :

Ik stond opeens op.
"Heel vriendelijk dat je me wilt helpen maar ik moet nu echt weg."

Hij knikte.
"Als u wilt gaan dar is de deur."zei die plagend.

Ik keek hem wat verward aan maar ging snel naar buiten.
Hmm even kijken waar ik heen moet.

de jongen stond opeens achter me.
"Je moet deze kant op ik breng je wel even."

Toen we een poosje hadden gelopen zag ik Olivia aan komen.

"Olivia hier ben ik !!"

Olivia die liet haar paard stoppen.
Ze stapte er van af en vroeg waar ik al die tijd was.
Ik vertelde haar snel het hele verhaal.

"En dit is e jongen die me heeft geholpen."
Ik wees naar achteren maar er stond niemand.

"waar is die gebleven?"
Olivia keek me aan en keek toen bezorgd naar mijn been.

"Het gaat , ik wil graag terug naar het paleis." zei ik snel.
Olivia knikte en ik stapte achterop bij haar op het paard.

Olivia Elaine Newton

Ik spoor het paard weer aan, ik keer hem om, om terug te gaan naar het paleis.
" Merel .. Het spijt me zo erg voor alles .. " zeg ik dan.

Merel :

"Ik begrijp het Olivia."

De hele terug reis was ik met me gedachten bij die jongen wie was hij en waarom was die zo aardig tegen mij.
Toen we bij het paleis waren rende Ivon naar buiten.
"Waar zat je ?" vroeg die bezorgd.

"Ik was een wandeling in het bos aan het doen."glimlachte ik naar hem.
Hij lachte en gaf me een kus op mijn voorhoofd.

"Meld de volgende keer waar je bent oke."
Ik knikte.

Olivia Elaine Newton

Ik geef het paard even een klopje op zijn nek '' ik zal hem even terug brengen '' zeg ik dan tegen Ivon.
Hij knikt.
Ik rijd richting de stallen, ondertussen kijk ik even om me heen.
Het was mooi ingericht, net als de tuin.
Uiteindelijk kom ik bij de stal aan, er komt een stalknecht op me afgerend.
Het paard schrikt er van en begint te bokken, ik houd me stevig vast aan zijn manen.
Ik leg mijn hand op zijn nek '' rustig .. rustig '' zeg ik tegen het paard om hem rustig te krijgen.
De stalknecht word wat paniekerig.
Ik blijf rustig ondanks dat ik er half af word gegooid, diep haal ik adem ik sluit mijn ogen.
Ik fluister in het oor van het paard, uiteindelijk word hij weer rustig.
Ik stap af van het paard en overhandig hem aan de stalknecht '' gaat alles goed mevrouw ? '' vraagt hij bezorgd.
Ik knik '' het gaat prima '' zeg ik dan met een glimlach.
Ik maak een reverence en ga weer op weg terug naar het paleis.
Onderweg merk ik pas dat ik helemaal doorweekt ben en dat mijn haar is uitgezakt.

Merel :

Ik liep samen met Ivon het paleis binnen.
"Ivon weet jij of er iemand in het bos woont ?"

Hij schudde zijn hoofd.
"Ik zal het niet weten Merel ."

Ik keek bedenkelijk.
Waar kwam die jongen toch vandaan?

"Ik ga even naar de bibliotheek."
zei ik snel.
Ivon keek me verbaasd aan want ik en boeken waren niet mijn favorieten dingen.

Toen ik in de bibliotheek was pakte ik een boek over buizerds en begon te lezen.
Ik las zo snel dat ik op den duur 5 boeken uit had over buizerds , over het bos en over bepaalde geneesbaren kruiden.

Olivia Elaine Newton

Rustig aan loop ik terug, ik geniet van de omgeving ondanks dat het nog steeds met bakken uit de hemel komt.
Ik kijk even de lucht in en sluit mijn ogen.
De regen valt op mijn gezicht, opeens word ik opgetild en rondgedraaid.
Ik open geschrokken mijn ogen en zie dat het Edward is.
Ik moet even lachen '' dus mevrouw Newton wanneer word het feest gegeven ? '' zegt hij dan met een glimlach, hij zet me even neer.
Ik loop door '' nou meneer, dat moet ik even overleggen '' zeg ik dan met een glimlach.
Edward komt naast me lopen en houd me even tegen, hij veegt wat haren uit mijn gezicht en kijkt me diep in mijn ogen aan.
Even kijk ik hem aan met een glimlach, net op het moment dat hij me een kus wil geven loop ik weer door.
'' meneer we zijn nog niet getrouwd .. dit is tegen regels in, wat denkt u wel niet '' zeg ik dan lachend.
Hij komt weer naast me lopen '' nou mevrouw Newton, helaas houd ik er van om de regels te breken '' zegt hij dan met een glimlach.
'' Nou meneer .. helaas houd ik daar niet van '' zeg ik dan giechelend.
'' Mevrouw Newton, u houd er wel van om me te pesten .. niet ? '' zegt hij dan.
'' Misschien .. '' zeg ik dan onschuldig.
Voor ik het weet zijn wel alweer bij het paleis.
Ik maak een reverence '' nou prins Edje als u het niet erg vind, wil ik me nu graag opfrissen en een andere jurk aantrekken '' zeg ik dan.
Ik loop de deur binnen die open word gehouden door de dienstmeid, ik glimlach even vriendelijk.
Ik loop naar mijn kamer toe, er staat al een warm bad voor me klaar.
Ik ga het bad in en na een tijdje kom ik er weer uit.
Ik doe een andere jurk aan en ga voor de spiegel zitten.
Ik borstel mijn haar, dan pas zie ik dat mijn hand rood is .. gelukkig doet hij geen pijn.
Ik steek mijn haar op met een lint.

Merel :

Ik was nog steeds aan het lezen.
Ik gaapte wat maar vond de boeken er intresant en begon het bos steeds meer te begrijpen.
Ik was daarom ook erg blij dat Olivia me heeft leren lezen.

Ik gaapte nogmaals.
Opens hoorde ik een kuch achte me.
Ik schrok en zag dat de koning achter me stond.

Ik stond snel op en maakte reverence.
"Mevrouw de fries ik had niet verwacht dat u van lezen hield."

Ik glimlachte.
"Het bos heeft mijn interesse getrokken."zei ik met een grote lach op mijn gezicht.

Hij pakte en stoel en ging naast me zitten.
Hij gebaarde dat ik ook moest gaan zitten.
"Het bos is ook een magische plek ik kwam daar voordat ik koning was erg vaak."

"Weet u misschien of er iemand in het bos woont ?"
Hij keek me verbaasd aan.

"Vroeger woonde er een eigenaardige man in het bos maar die zal wel ondertussen zijn overleden."
De koning had de grootste verhalen en ik luisterde aandachtig.

Opeens stond die op.
"Mevrouw de Fries ik moet nu helaas u verlaten maar het was mij een genoegen om met u te hebben gesproken."

Ik knikte en toe die uit de kamer was nam ik een blik buiten en staarde na de rand van het bos.
Wie was die man en had die een zoon ? En was dat de jongen die ik heb gesproken en gezien heb?

Opeens bedacht ik me ook dat de koning eigenlijk de enige was die me mevrouw de Fries noemde.
Ik lachte het is natuurlijk ook niet zo'n mooie naam als Olivia's achternaam.
Maar het stond wel van een grote familie waar vele boeren waren.

Olivia Elaine Newton

Ik pak even mijn boekje en mijn schrijfgerei.
Ik loop naar de vensterbank toe en ga er in zitten, ik begin te schrijven.
Er komt weer een heel verhaal in me op.
Af en toe kijk ik even naar buiten maar dan schrijf ik weer verder.

Merel :

Ik liep weer naar de kast en pakte het volgende boek.
ik was helemaal vergeten dat het eten al klaar zal staan .

Opeens bedacht ik het me en begon te rennen.
In ene spiegel in de hal deed ik snel even mijn jurk goed en mijn haar.
Ik stormde de eet zal binnen.
En maakte reverence.
"Mijn excuses dat ik zo laat ben."

De koning glimlachte naar me en ik ging naast Ivon zitten.
Ik zag dat Olivia er ook nog niet was.
Gelukkig ben ik niet de enige die te laat is.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even naar buiten en denk diep na, opeens zie ik dat het al ietsjes donkerder begint te worden.
Het eten ! denk ik dan.
Ik leg mijn boekje neer in de vensterbank en spring er af, ik til mijn rokken op en begin te rennen.
Snel ga ik de trap af, dicht bij de eetzaal ga ik weer normaal lopen.
Ik stap naar binnen toe en maak een reverence '' mijn excuses .. ik was even weggedroomd in een verhaal '' zeg ik dan maar.
De koning en koningin glimlachen even, ik glimlach even terug en ga dan zitten.
Merel kijkt me even aan.

Merel :
We hadden het voorgerecht al op maar gelukkig was Olivia op tijd voor het hoofdgerecht.

Toen we allemaal klaar waren en ook het toetje op hadden gingen we naar de thee kamertje zoals ik het noemde.
Ivon ging achter de piano zitten en gebaarde dat ik naast hem moest komen zitten.
Hij begon prachtig te spelen.
Hij fluisterde in mijn oor dat ik mee moest zingen.
Ik keek even richting Olivia die ook gebaarden dat ik het eens moest laten horen.

Ik deed even een klein kuchje en begon te zingen.
Ivon speelde klassiek dus het ging eigenlijk best hoog dat ik niet gewend was maar het ging me best gemakkelijk af.

Ik stond op al zingend en keek naar buiten.
Het liedje ging over een zoektocht nar geluk.
Er liep ene traan over mijn wang.
want het voelde net of het liedje over me zelf ging over wat ik en Olivia allemaal hadden meegemaakt.

Olivia Elaine Newton

Er komen tranen in mijn ogen, er lopen een paar over mijn wangen.
Ik veeg ze weg, en leg mijn hand naast me neer.
Edward legt zijn hand even op mijn hand.

Merel :

Toen het liedje klaar was kreeg ik opstaande applaus van de koning en de koningin.

Ik keek even naar Ivon die trots naar me keek.
"Wat kunt u prachtig zingen." zei de koningin.
"Dank u wel voor het compliment."

Ik ging weer naast Ivon zitten en keek naar zijn piano spel.

Olivia Elaine Newton

Ik luister ook even naar het pianospel, intussen word de thee ingeschonken.
Ik moet intussen een beetje denken aan de dag in de kroeg kroeg was het toch ? dacht ik even bij mezelf, ik moest denken aan het gedans met al die mensen.
De gezelligheid.
Ik roer eventjes zacht in mijn thee en neem een slokje.
Ik denk weer even wat na, ik krijg nog meer ideeën om voor mijn verhaal er bij te schrijven.

Merel :

Ik kreeg mijn thee van 1 van de dienstmeisjes.
Ik bedankte haar.

Ik zette het kopje op ene tafeltje naast me.
Ivon pakte mijn handen beet en zette een paar vinger op de toetsen.

Voor ik het wist speelde ik amen met Ivon piano.
Ik glimlachte naar hem.
"Je bent een natuurtalent."lachte die.

Wat hield ik toch zielsveel van hem.

Olivia Elaine Newton

Voor ik het wist speelde het verhaal zich af in mijn hoofd.
Op de achtergrond klinkt de muziek van Ivon en Merel, het past best wel bij het stukje van het verhaal.